Een dag in het leven familiefotografie. Toen ik voor het eerst over deze vorm van familiefotografie hoorde, was ik meteen verkocht. Heel eerlijk: ik ben geen familiefotograaf en heb nog nooit voor particulieren gefotografeerd. De reguliere familiefotografie vond ik nooit interessant genoeg om te doen en er zijn heel veel fotografen die dat beter kunnen dan ik.
Mijn idee over familiefotografie veranderde toen ik het concept ‘Dag in het Leven Familiefotografie tegenkwam op de website van Kirsten Lewis. Zij is de grondlegger van deze vorm van fotografie. Het is documentaire fotografie, maar dan van gezinnen of hele families. Familiefotografie, maar dan anders. Bij de reguliere familiefotografie is het gebruikelijk om het gezin zo mooi en vrolijk mogelijk op de foto te zetten in hun mooiste kleren. Bij familiedocumentaire fotografie is dat anders. Niet dat mensen lelijk op de foto gezet worden, maar wel realistisch. Er hoeft niet geposeerd te worden, het leven wordt vastgelegd zoals het is. En dat is mooi en bijzonder genoeg.
Het gewone leven blijkt later heel bijzonder te zijn
Meestal zijn gezinnen met kinderen het onderwerp van deze vorm van fotografie. En dat is ook heel leuk en waardevol. In alle drukte besef je als ouder vaak niet hoe snel de tijd gaat. De peuter van vandaag is de puber van morgen. Daarom is het mooi en waardevol om het gewone dagelijkse leven goed vast te laten leggen. Over een paar jaar blijkt dat gewone leven juist heel bijzonder.
Ziekte van Alzheimer
Mijn eerste familiedocumentaire had echter een andere reden en invalshoek. Een zakelijke relatie, Barry Kouer, vertelde over zijn vader Bert, bij wie de ziekte van Alzheimer was geconstateerd. De familie liep al een tijdje met het idee om foto’s te laten maken, maar ze hielden niet zo van poseren en wilden dus iets anders dan de gebruikelijke fotografie die een reguliere familiefotograaf levert.
Een partijtje voetbal
Een dag lang volgde en fotografeerde ik de familie, terwijl zij gewoon ‘hun ding’ deden. Samen koffie drinken een partijtje voetbal, want dat is Bert zijn grote passie, samen lunchen en een wandeling door het park. Doodgewone dingen, waarvan we vaak vergeten hoe bijzonder ze zijn.
Een fotoboek van een gewone dag in het leven
De foto’s heb ik gebundeld in een fotoboek, zodat de familie altijd zal kunnen terugkijken op die ‘gewone’ dag uit hun leven. De familie deed het boek cadeau op de zeventigste verjaardag van vader en opa Bert en zoon Barry schreef mij de volgende reactie:
“Zichtbaar ontroerd was mijn vader toen hij het boek doorbladerde. Een prachtig moment voor hem en ons gezin. Het is een prachtig en waardevol fotoboek geworden. Een boek dat wij als gezin koesteren en dat ons in de toekomst zal helpen bij het omgaan met de veranderende gezondheidssituatie van mijn vader.”
Zo’n reactie doet mij goed. Dit is waarom ik fotograaf ben geworden. Voor mij is fotografie meer dan het maken van een mooi plaatje. Mensen ontroeren, raken of aan het lachen maken, dat is de kracht van fotografie en daarom houd ik zo van dit vak.
Over dementie
“Dementie raakt steeds meer mensen. Momenteel hebben 280.000 mannen en vrouwen in Nederland de ziekte van Alzheimer of een andere vorm van dementie. In 2040 zal dit aantal opgelopen zijn naar een half miljoen. Iedereen krijgt met de ziekte te maken: als patiënt, als mantelzorger of binnen de familie- of vriendenkring.”
Bron: Alzheimer-Nederland